تلسكوپ فضايي " هابل" ، در سال 2004 ، عكسي از كيهان گرفت كه شگفتي آفريد :
در توده اي بهم فشرده ، حدود 10000 كهكشان ِ نوزاد ديده ميشد ، كه بيش از 13 ميليارد سال نوري ، با زمين فاصله دارند– يعني ، 13 ميليارد سال طول كشيده تا نورشان به زمين برسد- .
اين كهكشان هاي نوزاد، بهنگام ِ فروكش ِ آشفتگي پس از " انفجار بزرگ " ، شكل گرفته اند .
با توجه به عمر ِ 13/7 ميليارد سال ِ جها ن ، كهكشان هاي نوزاد بايد 500 ميليون سال ، پس از خلقت ِكيهان ، تولد يافته باشند .
در عكس ِ تلسكوپي، فضاي بين كهكشان ها را تاريكي در بر دارد ، و اين سياهي سبب شده كه آسمان ِ شب ، سياه بنظر برسد .
اين سياهي ، تابشِ ِ " ريز موج " زمينه است كه چشم ِ ما قادر به ديدن ِ آن نيست . اگر مي توانستيم اين " ريز موج ها " را ببينيم ، تابش ِ ناشي از " انفجار بزرگ " ، كه تمامي آسمان ِ شب را در بر گرفته را مي ديديم و شاهد ِ لحظه اي مي بوديم كه گيتي ، پديد آمد .
...
پاسخ ِ نهايي به اين پرسمان كه چرا آسمان ِ شب سياه است ، اين است كه :
آسمان ِ شب در اصل اصلا سياه نيست .
و سرانجام بد نيست ياد آوريم كه نخستين ستاره ها و كهكشان ها با شروع تراكم ، در مخلوطي از گازهاي باقيمانده از " انفجار بزرگ " تولد يافتند .
...
زياده عرضي نيست .
مرحمت ِ شما زياد .
شهر فرنگي – 22 آبان 92
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر