يك ستاره ي معمولي ، زندگي خود را به صورت توپ ِ بزرگي از هيدروژن ِ پراكنده ، با نام"پيش ستاره" آغاز مي كند ، و به مرورِ زمان تحت تاثير نيروي گرانش ، به درون كشيده مي شود . با شروع به ريزش ، ستاره ي آغازين به سرعت شروع به چرخش مي كند . دماي هسته ستاره نيز به سرعت بالا مي رود تا تقريبا به 10 ميليون درجه يا بيشتر مي رسد . اين همان نقطه اي است كه در آن همجوشي هسته هاي ئيدروژن و تبديل آن ها به هليوم اتفاق مي افتد .
از اين پس ، ستاره ي فروزان ،" ستاره اصلي " ناميده مي شود ؛ و ممكن است در حدود 10 ميليارد سال بسوزد.
خورشيد ، در حال حاضر در ميانه ي اين فرآيند قرار دارد ، و پس از اينكه دوره سوختن هيدروژن آن به پايان برسد، شروع به سوزاندن هليم مي كند كه در نتيجه آن ، بسيار بزرگ شده و ابعاد آن به مدار مريخ- بهرام يا- Mars مي رسد . در اين مرحله به يك " غول سرخ " تبديل مي شود .
پس از اينكه سوخت هليوم در هسته ي خورشيد به پايان رسيد ، لايه هاي بيروني آن از هم پاشيده مي شود و هسته ، به صورت " كوتوله سفيد"در ابعاد حدود كره زمين ، در فضا به صورت توده اي از مواد مرده، به حيات خود پايان مي دهد .
...
مرحمت عالي زيا د .
شهر فرنگي
دوم بهمن ماه92
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر