سیاهچاله ، ناحیهای از فضا- زمان است که جرم در آن فشرده شده است .
سياهچاله ها واقعا سياه نيستند ؛ آنها در حقيقت مقدار ناچيزي انرژي منتشر مي كنند كه تبخير ناميده مي شود . در عمل ، مقدار تبخير سياهچاله ها آنقدر كوچك است كه مشاهده ي آن از نظرِ آزمايشگاهي غير ممكن است ، اما در مقياس هاي بلند ِ زماني ، همين تبخير سر انجام ، سرنوشت يك سياهچاله را تعيين مي كند .
آنچه كه از سياهچاله به بيرون فوران مي يابد افزون بر الكترون و پروتون عناصر سنگين مانند آهن و نيكل نيز مي باشد .
وقتي يك سياهچاله به انتهاي عمر خود نزديك مي شود ، يعني پس از اينكه به آرامي تابش خود را به پايان مي رساند ، ناگهان منفجر مي شود .
به دليل ويژگي هاي خارق العاده ي سياهچاله ها ، آنها را حتي تا اوايل دهه 90 هنوز اجرامي علمي تخيلي مي دانستند . از آن زمان تا كنون اختر شناسان ، صد ها سياهچاله را در فضا شناسا يي كرده اند . اين مهم بكمك تلسكوپ فضايي هابل ، تلسكوپ فضايي پرتو xچاندرا ، و آرايه ي بسيار بزرگ تلسكوپ راديويي كه مجموعه اي از تلسكوپ هاي راديويي قدرتمند در نيو مكزيكو است ، صورت گرفته است .
در حقيقت ، مطابق عقيده ي بسياري از اختر شناسان ، اغلب كهكشان ها كه وسط قرص خود بر آمدگي دارند ، در مركز خود داراي سياهچاله هستند .
تمامي سياهچاله هاي يافت شده در فضا ، به سرعت در حال چرخش هستند . سرعت چرخش برخي از آنها كه با كمك تلسكوپ فضايي هابل اندازه گيري شده ، برابر با 1/6 ميليون كيلو متر در ساعت است . در مركز ، هسته ي تخت و مدوري ديده مي شود كه غالبا يك سال نوري قطر دارد . درون اين هسته مركزي ، افق رويداد و خود سياهچاله قرار دارند .
...
مرحمت عالي زيا د .
شهر فرنگي - 24 دي ماه 92
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر