ما هفت هزار میلیون آدمیزاد روی زمین، دو نفرمان هم نیستیم که مثل این گوسفندهای معصوم، عیناً و مطلقاً یک جور فکر کنیم!
این از خصوصیات ما آدمیزاد هاست که اگر الآن عدّه مان در سرتاسرِ کرۀ زمین ... راستی کُرۀ زمین که سرتاسر ندارد، حالا دیگر باید گفت گرداگرد کُرۀ زمین ... بله، این از خصوصیات ما آدمیزادهاست که اگر الآن عدّه مان در گرداگرد کرۀ زمین هفت هزار میلیون باشد، دو نفرمان نیستیم که مثل دو تا برۀ معصوم، عیناً و مطلقاً یک جور فکر کنیم!
با وجود این اگر از تفاوتهای جزئی و سطحی بگذریم، همۀ آدمیزادهای امروز دنیا را از یک لحاظ بخصوص می توانیم به دو دسته تقسیم کنیم:
یک دسته آنهایی که بعد از بیرون افتادن از بهشت تا حالا در حدود سیصد هزار سالی از آن روزگار و اوضاع و احوالش دور شده اند و دیگر برگشت ندارند و به هیچ قیمتی حاضر نیستند یک قدم هم به عقب بردارند.
و دستۀ دوّم هم آنهایی که سیصد هزار سال پیش دنبال دستۀ اوّل راه افتادند، امّا نمی دانستند چرا! و در این سفر، تمام این سیصد هزار سال را مهمان چشم و گوش و عقل و شعور دستۀ اوّل بوده اند و نمی دانند چه طور!
و همین الآن اگر طوفانی در بگیرد و، زلزله ای بشود و، سیلی راه بیفتد و، آنها را گیج بکند و، یکدفعه یک کسی بیاید برایشان با آب و تاب از زندگی بی مسئولیت و بی زحمت و الکی خوش روزگار جنگلی داد سخن بدهد، چون آن سیصد هزار سال را آگاهانه سیر نکرده بوده اند، در یک چشم به هم زدن می شوند همان تازه آدمیزاد شدۀ سیصد هزار سال پیش.
مرحمت عالي كم نشه .
شهر فرنگي
30 فروردين ماه 1394 خيامي .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر