کهکشان راه شیری و بلند دماوند - از بابک تفرشی .
سال 1395 دررفت . نیرویی من را در این سال نیز بهر سو کشید ؛ گاه کند و زمانی تند .
تاریکی ، دگر باردر این سال نیز ، نوری از من ربود و به آن سوی پنهان برد . و من ماندم و پرسش هایم که :
" زنده بودن ، واقعا چه معنا یی دارد ؟ " .
...
روزهایم در این سال ِ نو، در مسابقه با زمان می گذرد. این چیست که من را به شتاب وا می دارد ؟ آیا زمان چیزی به جز یک سراب است ؟
قادر به دیدن واقعیت درست نیستم ؛ دریافتم محدود است و مغزم حقیقت را تحریف می کند . آیا روزی خواهم فهمید که چه چیزی واقعی است ؟
...
از خود می پرسم که :
آیا ممکن است کل کیهان یک ارگانیسم واحد و زنده باشد ؟
اگر زنده است ، قلب کیهان در کجا می تپد ؟
می گویند :
" هر ستاره ای ، جریانی دایم از " نوترینو " را از خود منتشر می کند . در حقیقت کیهان از این ذرات پر است و شاید همین ذرات عاملی باشد که ضربان زندگی را به کیهان می دهند . "
و اما " نوترینو " چیست ؟
" نوترینو " ، ذره ای است که از اتم نیز بسیار کوچکتر است و نقش مهمی را در کیهان ِجهنده داشته است .
روشن تر باید گفت :
" نوترینو " ، در یک لحظه می تواند بدون دیده شدن از ماده ای عادی بگذرد ؛ و تقریبا هیچ چگالی ندارد . در هر ثانیه 50 تریلیون از این مواد ِ شبه مانند از بدن ما می گذرد بدون اینکه متوجه آن شویم .
تمایل " نوترینو " ، به حبس نشدن ، سبب جهش و انبساط کیهان می شود . نمونه ای که نام برده می شود ، " هلیوم " است که هیچ تمایل به حبس شدن ندارد و می تواند از موانع خارج شود .
می توان گفت که :
" نوترینو " ، کیهان را از یک مرحله ی زندگی به مرحله ی دیگر سوق می دهد .
و من می مانم با پرسش های دیگر .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر